Zaprzyjaźniliśmy się szybko i chyba serdecznie, kiedy przez kilka tygodni tamtego, pamiętnego dla mnie roku kręciłem się między "chłopakami" z Czerwonych Gitar na próbach i za kulisami, kiedy poznawałem coraz to nowych ich znajomych oraz znajomych znajomych i kiedy szybciej niż chciałem, dostrzegłem coraz większą przepaść dzielącą Krajewskiego i Klenczona. Tak podobni do siebie charakterami, jednakowo samotni w tłumie, to się wzajemnie zbliżali, to gwałtownie od siebie oddalali.

Czy można przyjaźnić się z obydwoma biegunami, z dwiema antypodami? Okazuje się, że można - jeśli tylko umie się słuchać. I rozmawiać. A przynajmniej starać się zrozumieć. I wiedzieć, że taka przyjaźń nie trwa wiecznie.

Seweryna podziwiałem, Krzysztof mnie fascynował. Tak bardzo, że postanowiłem napisać o nim książkę. O frontmanie Czerwonych Gitar, liderze Trzech Koron, amerykańsko-polskim Christopherze.

Biografię Zbuntowanego Anioła, który - jednak! - przeszedł do historii.
[D.M.]

Jak wyglądały ich kariery?
Jak potoczyło się ich życie?
Co niektórzy z nich robią dziś?
Po piosenkarkach muszą pojawić się ONI. Maciej Kossowski, Krzysztof Klenczon, Andrzej Zieliński, Jacek Zieliński, Stan Borys, Edward Hulewicz, Andrzej Dąbrowski, Andrzej Zaucha. Bigbitowi, rockowi, jazzujący, klasycyzujący - i poetyccy. Rządzący polską sceną muzyczną lat 60., 70. i 80.
Bez ich piosenek, bez tych, które śpiewali, nie wyrosłoby kilka pokoleń Polaków - ba! niektórzy może w ogóle by się nie urodzili. Przeboje przebojami, ale najciekawsze jest to, co pod nimi drzemie. To, czego nie wiedzą wszyscy. Igła adaptera po raz ostatni opada na płytę. Gramy.